Kilka tysięcy absolwentów TRM zostało zasmuconych wiadomością o śmierci Krzysztofa Fiodorowa, którego pogrzeb odbędzie się 16 listopada 2023 r. o godzinie 13.00 w Kołobrzegu.

Krzysztof Fiodorow był w pierwszej grupie pracowników Technikum Rybołówstwa Morskiego, którzy w 1967 roku organizowali szkołę całkowicie od podstaw. Krzysztofowi przypadła rola kierowania internatem, który mieścił się przy ulicy Giełdowej w Kołobrzegu, w dawnym hotelu „Bałtyk”. Kiedy 2 lata później, tj. w 1969 roku przyjechałem na egzaminy wstępne do TRM, to pierwszą osobą, którą zobaczyłem, był potężnej postury mężczyzna, o którym starsi koledzy wypowiadali się z szacunkiem. Szczerze mówiąc, Krzysztof budził grozę swoim tubalnym głosem i stawianiem każdej sprawy jednoznacznie. Początkowo ja i inne reksy z mojego rocznika panicznie baliśmy się Fiodora. W miarę upływu czasu zaczęliśmy poznawać prawdziwą naturę „groźnego” wychowawcy. Fiodor okazał się człowiekiem niezwykle empatycznym, który starał się każdemu pomóc, doradzić i być przewodnikiem. Znany był ze swojego życzliwego stosunku do uczniów pomimo, iż starał się sprawiać wrażenie bardzo pryncypialnego i trzymającego surową dyscyplinę. Nie można było inaczej, skoro z całej Polski do kołobrzeskiego TRM zjechały się bardzo inteligentne żuliki, które za wszelką cenę starały się poszerzyć granicę swojej wolności i które w głowach miały setki najbardziej dzikich pomysłów. Krzysztof bardzo chętnie wdawał się z uczniami w długie rozmowy, w których nie istniały żadne tabu. Rozmawialiśmy dosłownie o wszystkim i dla nas, kilkunastoletnich chłopaków, były to rozmowy niezwykle pouczające. Krzysztof był niewiele lat od nas starszy i prawdopodobnie było to przyczyną, iż mogliśmy bardzo łatwo znaleźć wspólny język.

Po opuszczeniu murów TRM nasze wzajemne relacje nie ustały, a wprost przeciwnie – w pewnym sensie się pogłębiły, gdyż zaczęliśmy się spotykać i rozmawiać ze sobą na równej stopie. Osobiście często wypytywałem Krzysztofa o zdarzenia, których był naocznym świadkiem i uczestnikiem. Chętnie dzielił się swoją wiedzą i wspomnieniami. Do spotkań dochodziło przynajmniej raz w roku z okazji naszych klasowych zjazdów. Krzysztof był zawsze naszym honorowym gościem. W ostatnich latach z powodu pogarszającego się stanu zdrowia już nie przychodził na spotkania, ale prowadziliśmy długie telefoniczne rozmowy. Ciągle mogłem od Krzysztofa czerpać wiedzę pełnymi garściami.

Od kiedy dopadła mnie wiadomość o śmierci Krzysztofa, ciągle o nim myślę i zastanawiam się, co go wyróżniało. Niewątpliwie była to ogromna życzliwość z jaką traktował innych ludzi. Drugą taką cechą była przemożna chęć dialogu, rozmowy i porozumienia. Szczerze mówiąc, nie potrafię doszukać się u Krzysztofa żadnych negatywnych przypadłości. Być może jego słabością była zbytnia ufność w innych ludzi.

Krzysztof Fiodorow był niewątpliwie jedną z największych legend TRM. Słyszałem o nim dziesiątki różnych anegdot i opowieści. Powstają one tylko odnośnie ludzi wybitnych, a Krzysztof niewątpliwie był wspaniałym nauczycielem i wychowawcą kilkudziesięciu roczników absolwentów TRM. Na pewno pozostanie w naszej wdzięcznej pamięci. Odpoczywaj w pokoju.

Edward Stępień