Motto: "Kultura to takie coś, co sprawia, że życie jest warte przeżycia"
Albert Camus

Niedawno, jak grom z jasnego nieba, obiegła nas sensacyjna informacja: Kołobrzeg, nasze kochane nadmorskie miasto, znalazło się w finale wyścigu o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury! Huczące fanfary i echa gratulacji wypełniły przestrzeń miejską, podczas gdy mieszkańcy z zaciekawieniem zadawali sobie pytania: "A co nam z tego?”, „Dlaczego to ważne?”, „Po co nam to?”, „To przecież nic nie zmienia". W mediach społecznościowych zawrzało. Zanim jednak ocenimy tę sytuację, spójrzmy najpierw na definicję, by rozwiać wszelkie wątpliwości.

Europejska Stolica Kultury, to nie tylko tytuł. To wyróżnienie przyznawane corocznie dwóm lub trzem europejskim miastom, które wyróżniają się nie tylko bogactwem kultury, ale także otwartością, kreatywnością i zapałem do działań kulturalnych. Miasta te są jak magnesy przyciągające różnorodność kulturową, tradycje i pokolenia, łącząc je w jedną harmonijną całość. I oto Kołobrzeg, w tym elitarnym gronie, zyskuje szansę na zaprezentowanie swojego unikalnego dziedzictwa kulturowego. Najpierw Kraków, potem był Wrocław, same szychy!

Historia nadała bieg temu wydarzeniu, a Polska może dumnie przywołać Kraków, pierwsze polskie miasto, które zdobyło ten zaszczytny tytuł w 2000 roku. To był rok szczególny, traktowany przez Unię Europejską jako symboliczne podkreślenie trwałego dziedzictwa europejskich miast w rozwoju kultury i cywilizacji światowej. Wtedy aż dziewięć miast, w tym Kraków, miało szansę zaistnieć na europejskiej scenie kulturalnej.

Teraz, moim zdaniem, pora na Kołobrzeg, który właśnie wkroczył do finału tego prestiżowego konkursu. W pokonaniu rywali, w tym miasta takiego jak Rzeszów, Kołobrzeg dowiódł, że potrafi stanąć na wysokości zadania. Zakwalifikowaliśmy się do Europejskiej Stolicy Kultury Kołobrzeg 2029. Zastępca prezydenta, Ilona Gręda Wójtowicz, zbudowała drużynę pierścienia, zróżnicowaną, ale zjednoczoną w dążeniu do wspólnego celu. To zasługuje na szacunek i piszę to bez cienia przesady.

Ale teraz przejdźmy do konkretów. Co to oznacza dla Kołobrzegu? Jeśli uda się zdobyć uznanie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, do naszego miasta wpłynie aż sto milionów złotych z tego resortu. Dodajmy do tego półtora miliona euro z Unii Europejskiej, o której przez ostatnie osiem lat kazano nam nieco zapomnieć. To już nie jest abstrakcja czy marzenie, to rzeczywistość. Do tego otwierają się drzwi do wielu programów unijnych. Takie coś w rodzaju „stoliczku nakryj się”. Oprócz finansowego wsparcia, Kołobrzeg otwiera szeroko drzwi funduszy europejskich. To strumień środków, który może naprawdę przyczynić się do rozwoju infrastruktury kulturalnej, edukacji artystycznej i różnorodnych wydarzeń, które przyciągną uwagę nie tylko mieszkańców, ale i turystów.

Wielka nagroda kulturalna jest jak laurka od losu. Jak mawiała moja babcia, śp. Aleksandra Machaj: "Zawsze mierz wysoko. Nawet jak ci się nie uda, przynajmniej będziesz wśród gwiazd". Obyśmy teraz byli wśród gwiazd, a fundusze spływały do nas jak deszcz w porze letniej. Kołobrzegu, trzymaj się mocno, bo przed tobą wielka przygoda kulturalna, a my trzymamy kciuki! Następne rozdanie będzie w połowie 2024 roku. Obyśmy wygrali!

Dariusz Zawadzki