Krzysztof Plewko, prezes Ekologicznego Kołobrzegu, podzielił się z naszą redakcją listem w sprawie zagrożenia dla złóż borowiny i chce zająć się sprawą jej ochrony.

- Na adres Stowarzyszenia "Ekologiczny Kołobrzeg" nadszedł pocztą bardzo dziwny anonim. Został on nadany 31 sierpnia w Poznaniu - pisze Krzysztof Plewko, wyrażając zaniepokojenie treścią listu. Co do zasady, należy mieć sporo rezerwy do anonimowych donosów, bo niby czego można obawiać się w sprawie ochrony borowiny? Ale sprawa poruszana przez tajemniczego autora, wpisze się w jesienno-zimowy krajobraz polityczny miasta, a więc bój o Mirocice.

W liście czytamy: "Powstanie na obszarze Mirocic wielkiego osiedla mieszkaniowego (do tego wraz z zabudową magazynowo-handlową, w tym sklepami wielkopowierzchniowymi - marketami oraz stacją paliw), najprawdopodobniej przyczyni się do całkowitej zagłady istniejących złóż borowiny, a zatem może przyczynić się do utraty statusu uzdrowiska przez Miasto Kołobrzeg. Sam proces powstawania złóż borowiny trwał tysiące lat i jest niemożliwy do odtworzenia". - Jeśli informacje w załączonym liście są prawdziwe to musimy wspólnymi siłami zbadać to dogłębnie i podjąć zdecydowane działania pozwalające uchronić te tereny przed dewastacją - zapowiada Krzysztof Plewko.

W słowie wyjaśnienia, należy podkreślić, że autor listu połączył Mirocice z Kądzielnem, gdzie w planie przewidziano teren pod hipermarket i stację benzynową, ale jest to bliskie sąsiedztwo terenu ochronnego kopalni borowiny. To dzięki tej kopalni, Kołobrzeg ma status miasta górniczego. O sprawie tajemniczych Mirocic w ostatnim czasie pisało tylko "Miastokolobrzeg.pl" i pomimo sporego rozgłosu tematu w kuluarach Rady Miasta, nie zainteresował się nim nikt inny. A temat jest arcyciekawy (dowiedz się więcej: Sprawa tajemniczych Mirocic powraca, a także: Przybędzie nam nowe osiedle?). Mirocice, to dla kołobrzeżan teren niemal mityczny. Ale jego powierzchnia jest porównywalna do czterech osiedli "Ogrody"! Jego zabudowa wpłynie więc na wiele aspektów funkcjonowania Kołobrzegu i okolic. Jeśli radni dokonają zmian w dokumentach planistycznych w kierunku, który może się pojawić, będą tam mogły powstać budynki mieszkalne i apartamentowce. Po stronie Gminy Kołobrzeg sprawa hipermarketu i stacji paliw jest de facto przesądzona.

Po naszym zainteresowaniu się tematem, spotkał się z nami jeden z właścicieli tego terenu - Marian Jagiełka. Absolutnie zaprzecz on jakimkolwiek planom dewastacji środowiska naturalnego, wręcz przeciwnie. Jak twierdzi, teren ten ma zachować swój charakter, bo dzięki temu jest on cenny - z dala od zgiełku miasta, ale nadal w jego granicach. Jagiełka zna również problem kopalni borowiny i jak nam powiedział, dla niego jest to sprawa oczywista: borowina pozostanie nietknięta, od zabudowań ma ją oddzielać Park Mirocice - specjalny pas zieleni.

A oto co o Mirocicach pisze Tadeusz Twardy:
"Mirocice: przewidywany Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy. Obiekt obejmuje obszar o pow. ok. 150 ha w południowo-wschodniej części miasta, położony na wschód od os. Janiska i toru kolejowego Kołobrzeg - Białogard. Od północy granicę wyznacza złoże borowiny, wschodnią i południowo - wschodnią granicę stanowi administracyjna granica miasta. Wersja zaproponowana w Opracowaniu ekofizjograficznym Kołobrzegu z 2004 r. autorstwa mgr Zofii Kempińskiej.

Skonfigurowana rzeźba młodoglacjalna, prawie naturalna (stosunkowo niewiele zmieniona przez wojsko, które dysponowało terenem ponad 40 lat), częściowo zadrzewiona, głównie porośnięta roślinnością trawiastą, bylinami i chwastami. Wzdłuż drogi rosną okazałe drzewa (buki, dęby, topole i drzewa owocowe). Pagórki morenowe osiągają wysokość 20 m n.p.m., najwyższy punkt to 32,5 m n.p.m. Doskonałe miejsce do ustawienia wieży widokowej - widok na złoża borowiny, miasto i dolinę Stramnicy. Występują naturalne oczka polodowcowe oraz bagienne obniżenia wytopiskowe i dolinki erozyjne. W niewielkiej odległości za torem kolejowym znajdują się źródła rzeki Stramniczki, będącej prawobrzeżnym dopływem Parsęty. Teren od lat nieużytkowany rolniczo, ma niewielką przydatność dla upraw rolnych. Są to głównie tereny przeznaczone pod zalesienie. Nieco lepsza jest jakość gruntów w południowej części obszaru.

Obszar proponowany jest do ochrony, głównie ze względów urokliwości krajobrazowej oraz bioróżnorodności gatunkowej roślin i zwierząt. Ze względu na stosunkowo małe rozpoznanie w "Waloryzacji przyrodniczej" miasta wymaga szczegółowego rozpoznania. Występują tu m.in.: listera jajowata, kukułka szerokolistna, podkolan zielonawy, kruszczyk szerokolistny, centuria pospolita, rosiczka okrągłolistna, czosnek wężowy, bobrek trójlistkowy, kocanki piaskowe, wilżyna bezbronna, turzyca piaskowa, złoć pochwolistna, pszeniec różowy, wyka lędźwianowata, seradela drobna, śmiałka goździkowa, bniec czerwony, chroszcz nagołodygowy, skalnica ziarenkowata, dzwonek skupiony, macierzanka zwyczajna, starzec jakubek, kuklik zwisły, fiołek błotny, bodziszek gołębi, rzeżucha bagienna, paprotka zwyczajna, kisielnica wierzbowa, przylepka oliwkowa, pustułka rurkowata.

Pobieżne badanie szaty roślinnej tego terenu wykazało występowanie tam około 250 gatunków roślin. Szczególnie interesująca jest łąka przy wschodniej granicy obszaru, oraz wilgotne zagłębienia terenu wzdłuż drogi gruntowej, gdzie na niewielkim, podmokłym terenie licznie występują chronione trzy gatunki storczyków oraz rosiczka okrągłolistna. Wyjątkowo licznie występuje na tym terenie listera jajowata. Zagrożeniem dla obszaru jest składowanie ziemi z wykopów budowlanych i niwelacja składowisk prowadząca do zmian w naturalnym ukształtowaniu terenu. Niekorzystny wpływ na środowisko wywierać może ewentualna zabudowa mieszkaniowa.

Obszar "Mirocice" nie posiada Planu Zagospodarowania Przestrzennego, a wykonana już infrastruktura komunalna i prace ziemne na tym obszarze wyprzedziły sporządzenie i uchwalenie Planu. Wspomniane inwestycje prowadzone były bez należytego rozpoznania wartości przyrodniczej obszaru i być może, spowodowały nieodwracalne zmiany w środowisku przyrodniczym tego obszaru.

Mirocice (Bullenwinkel) to dawna, niewielka wieś chłopska położona bezpośrednio na północny wschód od nitki torów kolejowych (trasa Kołobrzeg - Białogard). Wieś powstała w XVI w. w pobliżu drogi wojskowej wiodącej wówczas z Kołobrzegu do Koszalina. Trakt ten omijał bagniste i silnie zalesione tereny niziny przybrzeżnej przebiegając na południe od Lasu Kołobrzeskiego. Jego początek znajdował się na Przedmieściu Lęborskim, dalej prowadził przez tereny położone na północ od Stramnicy, przechodził przez wieś Stramniczkę i biegł dalej w kierunku Stójkowa, Kukini i Rusowa. Historyczna droga przecinała linię kolejową w pobliżu dzisiejszego przejścia przez tory i omijała obszar Mirocice od południa. Według spisu ludności z 1939 roku wieś zamieszkiwało 127 mieszkańców. Wieś liczyła 30 gospodarstw domowych, z tego 5 zagród chłopskich rozlokowanych było wokół stawu znajdującego się na terenie wsi. W pobliżu linii kolejowej na północ od zabudowań wiejskich znajdowała się dawna cegielnia. We wsi pobudowano w pierwszej połowie XIX w. szkołę. Wieś Mirocice wielokrotnie doznawała zniszczeń podczas działań wojennych związanych z dziejami Kołobrzegu. Po II wojnie światowej tereny wsi znalazły się w granicach poligonu wojskowego. Obecnie miejscowość ta nie istnieje".

Źródło: Tadeusz Twardy, Przyroda Kołobrzegu, www.powiat.kolobrzeg.pl/przyroda

Kopalnia borowiny z lotu ptaka (fot. P. Dawid)

Oczko wodne w Mirocicach (fot. T. Twardy)