Po ostatnim liście europosła Czesława Hoca do posła Tomasza Grodzkiego (przeczytaj), dostaliśmy odpowiedź od tego ostatniego.

Szanowny Panie Pośle!
Drogi Czesławie!

Na  wstępie  chciałem  podziękować  za  Twoje  spostrzeżenia  dotyczące  reformy szpitalnictwa proponowanej przez Ministerstwo Zdrowia, które przeczytałem z należytą uwagą. Cieszę się, że nasza dyskusja ma charakter zdecydowanie merytoryczny i nacechowany troską o  chorych, co w dzisiejszych  czasach  pewnej  brutalizacji  sporów  i  zbytniego  upraszczania argumentacji samo w sobie jest jakąś wartością. Muszę Cię jednak zapewnić, że krytykuję plany Ministra  Radziwiłła  nie  dlatego, że przygotował  je  rząd  PiS.

Krytykowałbym je zawsze, niezależnie od autorstwa tego czy innego rządu, gdyż po prostu uważam, że z tej ustawy nie wyniknie nic dobrego i, jak się wydaje, nie jestem w tym poglądzie odosobniony (vide choćby ostatnie wypowiedzi premiera Gowina czy posła Sośnierza). Zgadzam  się  z  Tobą,  że  państwo  odpowiada  za  zabezpieczenie  zdrowia  obywateli i  dlatego  nie  uważam  samej  idei  sieci  szpitali  za  bezsensowną.  Tyle  tylko,  że  jej  "ojciec chrzestny" śp. prof. Religa miał na tyle odwagi, że wprost powiedział, że ok. 200 szpitali musi zniknąć. A teraz słyszymy, że nie będzie tak źle, że właściwie prawie każdy coś dostanie, więc powstaje pytanie: po co ta sieć? Czy może jest to tylko tonowanie nastrojów czy uspokajanie?

Pytasz, gdzie tu reglamentacja i zagrożenie dla pacjentów? Otóż w ryczałcie!!! Jeśli tylko szpitale zorientują  się,  że  można  wykonać  kilkadziesiąt  prostych  zabiegów  zamiast  tej  samej  liczby skomplikowanych, to jak myślisz, które będą preferować? Obecnie za bardziej skomplikowane procedury płaci się więcej, więc nie można ograniczyć się tylko do prostych rzeczy, gdyż nie zarobi się wymaganej choćby na wypłaty dla pracowników kwoty pieniędzy! A przy ryczałcie? Hulaj dusza - leczymy nie za wiele, jak najtaniej, a trudnych i kosztownych chorych "odpychamy" na  tysiąc  sposobów  od  siebie.  Ryczałt  i  tak  wpłynie.  Ryczałt  co  najwyżej  będzie  odrobinę korzystny dla tych szpitali, które nie cieszą się uznaniem u pacjentów i wypełniają łóżka na siłę, hospitalizując chorych niepotrzebnie. Ci się będą cieszyć, bo wreszcie nie będą musieli męczyć siebie i chorych. Ale chyba nie o to chodzi? Szpitale naprawdę leczące ciężkich chorych będą cierpieć  i  aby  "przeżyć",  będą szukać oszczędności  na  wiele  sposobów. Wiesz dobrze jako doświadczony klinicysta, że sposobów na "zwolnienie obrotów" znajdzie się mnóstwo. Tyle, że chorych przybędzie przed szpitalami, gdyż będą traktowani jak kosztochłonny petent, który lepiej, żeby sobie poszedł gdzie indziej. Tak było w latach PRL! Nie rozumiem, dlaczego mamy do tego wracać? Wybacz, ale naiwna  wiara,  że  wszystko  będzie  wspaniale  przypomina  myślenie  komunistów,  którzy powtarzali, że socjalizm to wspaniały ustrój, tylko ludzie jacyś niedostosowani, że mielibyśmy raj na ziemi w komunizmie, ale naród nie "kupił" tej  teoretycznie cudownej idei. Nie chcę poruszać innych aspektów tego projektu (nocna i świąteczna opieka - kolejne zdjęcie obowiązków  z  lekarzy  rodzinnych,  arcyskomplikowane  kryteria  włączania  do  sieci itd.),które także nie należą do najlepszych rozwiązań, ale pozwolę sobie jeszcze raz zwrócić Twoją uwagę na ten  nieszczęsny  ryczałt, który z  ogromną  dozą  prawdopodobieństwa,  będzie  hamulcem  i trucizną tej reformy. Powstaje pytanie: czy system działa dobrze? Nie. Czy należy go zmieniać? Tak. Ale czy w  kierunku  zaproponowanym  przez  ministerstwo?  Nie,  i  jeszcze  raz  nie.  Nie  dlatego,  że  to polityka  gdyż  myślę,  że  jesteśmy  zgodni,  iż  politykę  trzeba  trzymać  jak  najdalej  od  chorych.
Nie  rozumiem  jednak,  dlaczego  próbujemy  wyważać  otwarte  drzwi,  gdy  na  świecie (przy założeniu, że nie ma systemu idealnego) są systemy ochrony zdrowia sprawniejsze i lepiej dopracowane (choćby model francuski czy hiszpański). Zauważ, że nie poruszam w ogóle tematu nakładów na ochronę zdrowia w naszej Ojczyźnie, gdyż tu nie ma żadnych wątpliwości, że trzeba je zwiększać jak najszybciej choćby do poziomu średniej europejskiej nakładów na zdrowie jako odsetka PKB (7%).

Zapewniam Cię także, że jako  minister  zdrowia  w  gabinecie cieni przygotuję  wraz z zespołem doradców projekty zmian w systemie ochrony zdrowia idące w innych kierunkach (demonopolizacja  ubezpieczeń,  zrównanie  podmiotów  publicznych  i  prywatnych w  prawach, ale i obowiązkach, oraz kilka innych rozwiązań, które pokażemy w odpowiednim czasie).

Dziękując  za  merytoryczną polemikę i życząc powodzenia na niwie Parlamentu Europejskiego

Pozostaję z wyrazami szacunku

Tomasz Grodzki