Stan wojenny został wprowadzony w Polsce w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku. W Kołobrzegu była to noc spokojna, jeśli nie brać pod uwagę, że powołano rezerwistów i wyprawiono ich na kierunek Gdańsk. - O godzinie 10.00 wyszedłem na miasto. Nic specjalnego się nie działo. Poszedłem do konkatedry. Była tam już Zosia Szymańska, Andrzej Chorąży, Wojtek Krzewina i jeszcze kilka osób. Przyszedł do nas ksiądz Słomski i poprosił nas na chwilę do zakrystii. W krótkich słowach powiedział nam, żebyśmy się nie przejmowali. Duchowo nastawił nas do tego, że Pan Bóg czuwa nad nami i aby się szczególnie jakoś nie angażować w działania, które w tym czasie mogłyby nam zaszkodzić w aspekcie fizycznym, bo służba bezpieczeństwa mogłaby nas skrzywdzić - wspomina Sławoj Kigina, działacz "Solidarności w Kombinacie Budowlanym.

Na tym historia tego opozycjonisty mogłaby się zakończyć, gdyby nie fakt, że w 1982 roku został internowany. Do obozu wojskowego w Chełmnie nad Wisłą trafił nie tylko on, ale również Leszek Turski, Roman Marzewski, Marek Kołodziej, Henryk Bieńkowski. - Pojechaliśmy do Chełma, gdzie w wojskowym obozie mieliśmy się stawić 2 listopada 1982 roku. Około godziny 10.00 zostaliśmy zgarnięci i przetransportowano nas do obozu. Zamiast broni dostaliśmy łopaty, których musieliśmy strzec pilnie i oczywiście używać do pracy. Ponieważ miałem kategorię „E” i do służby wojskowej absolutnie się nie nadawałem, stałem się ofiarą pomysłowości moich prześladowców. Nie miałem dostępu do niezbędnych dla mnie lekarstw. Stan mojego zdrowia pogarszał się z dnia na dzień, aż wreszcie w wyniku zawału serca znalazłem się na oddziale szpitala wojskowego. Ciężka, bezsensowna i bezużyteczna praca polegała na tym, że kopaliśmy potężne doły i rowy tuż przy Wiśle, przerzucając tony piasku. Gdy dół był już zdaniem kierującego pracami „wodza” wystarczająco duży, kazano nam przenosić się w inne miejsce i kopać dalej. W międzyczasie podnosił się poziom wody, dziury były zalewane i niszczone przez prąd, a następnego dnia musieliśmy kopać od nowa.

W listopadzie 2019 roku zapadł prawomocny wyrok na dwóch generałów stanu wojennego, odpowiedzialnych za te internowania: Władysława Ciastonia i Józefa Sasina. Obydwoje zostali skazani na karę 2 lat pozbawienia wolności. - Generałowie ci dopuścili się popełnienia zbrodni przeciwko ludzkości, będącej jednocześnie zbrodnią komunistyczną. Jako funkcjonariusze państwa komunistycznego w strukturach państwa totalitarnego - cytuje fragment uzasadnienia Sławoj Kigina. Więcej w materiale wideo.