Fotograficzna twórcza podróż Witolda Kucaja trwa już ponad pół wieku (pierwsze zdjęcia wykonał w 1966 r.). To wystarczający czas, aby pokusić się z ustalenie charakterystyki artysty oraz wyróżniających go cech. Nie bez powodu nadałem tej krótkiej notce tytuł "Między obiektywem a pędzlem". Tu bowiem należy szukać miejsca autora. W fotografii Witold Kucaj ma ulubione motywy, którym poświęca czas i niebywały talent. Buduje swe pejzaże ich nastrojowością, podziałem kompozycyjnym, charakterystyką krajobrazów. Precyzyjna kompozycja motywu uwzględnia też kolor pory dnia, dynamikę i temperaturę grających w przestrzeni świateł, a wszystko "zamienia" jego fotografie w swoiste malarstwo pejzażu. Na fotograficznych obrazach kontury się zacierają, światło i kolor pokrywa każdy element powierzchni. Inne zaś bazują na mocnym, niemal graficznym kontraście, ale z uproszczonym kolorytem jak w litografii.

Witold Kucaj nie stroni także od fotografii reportażowej, jak i portretowej. Odciska na każdym ze zdjęć swoje własne niepowtarzalne piętno. jest jak romantyk, którego serce przenika całą twórczość (Dariusz Kaleta, z katalogu wystawy).