W niedzielę do nowo powstającego oddziału Muzeum Oręża Polskiego – Muzeum Lotnictwa i Techniki Wojskowej w Rogowie przyjechał transporter opancerzony SKOT. Jest to pierwszy taki eksponat w naszej bogatej kolekcji pojazdów.

Pierwszy projekt kołowego transportera opancerzonego SKOT powstał w Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej (CSRS) na potrzeby jej Armii Ludowej w 1959 roku. Transporter otrzymał oznaczenie SKOT od skrótu nazwy Střední Kolový Obrněný Transportér. Serię prototypową tych pojazdów, przeznaczoną do testów wyprodukowano w roku 1961 i w tym samym czasie pomiędzy CSRS i PRL zawarto porozumienie o współpracy, dotyczące produkcji tego pojazdu jak i jego rozwoju technologicznego. Do uzbrojenia Ludowego Wojska Polskiego oraz Czechosłowackiej Armii Ludowej pojazd wszedł w 1964 roku. W Wojsku Polskim otrzymał on oznaczenie SKOT natomiast w Czechosłowacji otrzymał dodatkowe oznaczenie OT wz. 64 (Obrněný Transportér wzór 1964).

Konstrukcja transportera SKOT dzięki swoim właściwościom trakcyjnym i bojowym uznawana była za jedną z najlepszych na świecie. Rozwiązania konstrukcyjne takie jak nowoczesny układ napędowy, napęd na wszystkie koła, centralny układ pompowania, wodoszczelny kadłub oraz urządzenia do napędu w wodzie pozwalały na osiągnięcie wysokiej prędkości jazdy, pokonywanie przeszkód terenowych oraz wodnych przy zachowaniu właściwego komfortu jazdy dla załogi. Opancerzenie pojazdu chroniło załogę przed pociskami z broni strzeleckiej i odłamkami granatów. Specjalistyczne wyposażenie wozu (urządzenia filtrujące) zapewniało osłonę przed pyłami radioaktywnymi oraz działaniem broni biologicznej i chemicznej. Transporter opancerzony służy do transportu piechoty i sprzętu na polu walki oraz w ograniczonym zakresie do wsparcia ogniowego piechoty. Mógł transportować do 18 żołnierzy desantu natomiast nie był wyposażony w uzbrojenie stałe.

Dane techniczne pojazdu SKOT-1:
Masa – 12, 3 t.
Załoga – 2 + 18 żołnierzy desantu
Napęd – 4-suwowy silnik diesla Tatra o mocy 180 KM i pojemności 11762 cm3
Układ jezdny – cztery osie jezdne, napęd na wszystkie koła 8x8, zawieszenie niezależne
Środki łączności – radiostacja UKF średniego zasięgu
Opancerzenie – spawane płyty stalowe o grubości od 8 mm do 12 mm
Uzbrojenie – stałego nie posiadał

W toku produkcji pojazd był kilkukrotnie modyfikowany i modernizowany, co znacznie podniosło jego walory bojowe. Po wprowadzeniu na wyposażenie wojsk w 1966 roku nowego pojazdu BWP-1 pojazd SKOT stracił swoją pozycję lidera w swej klasie i był stopniowo wycofywany z jednostek wojskowych.