Profesor Andrzej Niwiński, znany egiptolog, spotkał się dziś z kołobrzeżanami w sali koncertowej ratusza. Opowiadał o historii i archeologii Egiptu.

Profesor razem z polską misją bada ważne stanowisko w Deir el-Baharinad nad świątynią świątynią Hatszepsut. Jeżeli jego przypuszczenia się sprawdzą, Polacy mają szansę na historyczne odkrycie.

Stawiane hipotezy i snute przypuszczenia są niezwykle prawdopodobne. Archeolodzy natrafili w tym miejscu na wiele śladów dowodzących tego, że starżytni Egipcjanie bardzo solidnie zamaskowali grobowiec, upodabniając go skalnego zbocza. W wielu miejsach stwierdzono jednak występowanie cementu wzmacniającego elementy konstrukcyjne czegoś, co przykrywają tony skał. Wystarczy jednak znaleźć wejście, które kto wie, jest wysoce prawdopodobne, że poprowadzi Polaków do wielkiego odkrycia.

Kolejne badania, prowadzone w niesprzyjających warunkach potwierdzają, że wiele elementów wyglądających za naturalne, to jedynie sztuczna konstrukcja. - Wzdłuż zbocza, które badaliśmy, u jego stóp kilka metrów niżej, leżały obok siebie dwa duże kamienie, a gdy się do nich zbliżyliśmy, czyszcząc zbocze, okazało się, że spoczywają one na poziomej, grubej na około 10 centymetrów warstwie „cementu” imitującego naturalną skałę: tego rodzaju kamuflaż jest nam doskonale znany – opowiada profesor Niwiński. – Nie mam żadnej wątpliwości, że pod ową warstwą sztucznej skały znajduje się, z pewnością również znakomicie zakamuflowane, wejście do grobowca! Dalsze badania i czyszczenie terenu potwierdziły poprzednie obserwacje i pozwalają na następującą rekonstrukcję wypadków. Otóż, wejście do grobowca wykuto pod krawędzią wiszącej na kształt potężnego „dachu” częścią „Filaru”, u stóp zbocza, po obu stronach którego poprowadzono ochronne drogi spływu wód deszczowych. Przez 500 lat na owo miejsce padały codziennie promienie słońca. Było ono widocznym punktem doskonale znanym mieszkańcom Teb – ów grób „pod wiszącą skałą” był wszak nie bez przyczyny nazwany „Horyzontem Wieczności Amenhotepa”. Grób był wówczas znakomicie chroniony przez straż nekropoli, a najbliższy strażnik siedział o 3 metry dalej. Kiedy w czasach wczesnej 21 Dynastii grób, być może Herhora, postanowiono uczynić niedostępnym, zamknięto wejście, pokryto miejsce nad nim warstwą sztucznej skały, a na to z owego „dachu” strącono duże bloki. Całe zbocze i teren znajdujący się pod owym fragmentem „:Filaru” pokryto kamieniami i gruzem, a na to wszystko zrzucono kolejne duże fragmenty odbite z „dachu”, które przygniotły cały teren, w tym wejście, wielotonowym ciężarem, stanowiąc zarazem w mistrzowski sposób uzyskana imitację jednolitej ruiny.

Zatem, jak się wydaje, tajemnica grobowca została wyjaśniona, a wszystkie sztuczki genialnego architekta, który ten grób zabezpieczał, rozwikłane. Pozostaje samo odsłonięcie owego namierzonego przez polską misję wejścia, nad którym obecnie zalega gruba warstwa odłupków i gruzu czekających na transport. Kto wie, być może uda się tego dokonać już wkrótce.