Ramlewo to niewielka wieś w gminie Gościno, położona 28 kilometrów na południe od Kołobrzegu. Przed wojną, była to typowa wieś rolnicza z dwoma folwarkami.

Jak pisze dr A. Chludziński, nazwa miejscowości pochodzi od nazwy osobowej „Ramela”. W historiografii niemieckiej wskazywano, że nazwa wywodzi się jednak od słowa sęk, gałąź (sękate drewno), ale zdaniem polskiego eksperta jest to wnioskowanie nieuprawnione. Określenie „dominus Ramelow”, czyli „pan Ramelow”, pojawia się w źródłach w 1283 roku. Po 1945 roku, miejscowość nazywała się początkowo Ramełowo, a od 1946 roku Ramlewo.

Nie wiadomo, że szlachecki ród Ramelów był twórcą miejscowości, czy kupił ją i stał się jej właścicielem. Miał tam powstać zamek, którego ród był właścicielem. Jak pisze M. Vollack, rycerz Johannes Romelow, był jednym z najwybitniejszych wasali na Pomorzu i w Księstwie Rugii, a było tak szczególnie od chwili, gdy ożenił się z Mirosławą, wdową po kasztelanie kołobrzeskim. I zaznacza, że jest prawdopodobne, iż to on zbudował zamek Ramelow pod koniec XIII wieku. Następnie ziemie te przeszły we władanie możnego kołobrzeskiego rodu Adebarów. Ostatnim włodarzem Ramlewa był Jakub Casper Adebar ok. 1530 roku. Po tej dacie, majątek ten był częścią wiana jego córki Zofii, która wyszła za mąż za Jakuba von Güntersberga. W kolejnych dekadach, zmieniali się właściciele i udziałowcy tych dóbr w rodzie Blackenburgów. Ostatnia zmiana w księgach odnotowana została w 1804 roku. Niestety, w wyniku oblężenia napoleońskiego kołobrzeskiej twierdzy, Ramlewo popadło w ruinę. Następnie zostało sprzedane niejakiemu Pophalowi, a następnie majątek ten był dzielony pomiędzy przedstawicieli rodu.

W okresie średniowiecza wieś rozwijała się, aby osiągnąć poziom tradycyjnej wsi ulicznej. W 1780 roku były tu 22 domy i mieszkały 154 osoby. W 1855 roku było to już 434 mieszkańców. Rekord odnotowano w 1910 roku, gdy mieszkało tam 510 osób. W 1939 roku były to natomiast 402 osoby.

We wsi szkoła powstała po I wojnie światowej. Wybudowany budynek miał trzy kondygnacje, na których mieściły się sale do nauczania i mieszkania dla nauczycieli. W Ramlewie uczyło dwóch nauczycieli. W 1939 roku uczyło się to 76 dzieci.

Nowy kościół w Ramlewie zbudowano w 1879 roku. Budynek neogotycki zastąpił obiekt starszy, prawdopodobnie jeszcze średniowieczny. Z poprzedniego kościoła pochodził dawny ołtarz ze sceną Chrystusa w Ogrójcu, 5 rzeźb oraz późnogotycki kielich ze srebra.

Wieść miała w miarę dogodne połączenie komunikacyjne. Znajdowała się bezpośrednio przy ważnych szlakach. Tu także był przystanek Kołobrzeskiej Kolei Wąskotorowej na trasie Gościno-Sławoborze, która została otwarta w 1895 roku.

Dwa majątki, które jeszcze na początku XX wieku funkcjonowały odrębnie, połączono w jedną gminę dopiero w 1928 roku.

Robert Dziemba
Fot. M. Vollack, „Das Kolberger Land”, Husum 1999.