Decyzją prezydent Anny Mieczkowskiej, w piwnicy ratusza, gdzie obecnie trwają prace budowlane, zostaną przeprowadzone badania, a następnie – wszystko na to wskazuje – wykopaliska archeologiczne. Studnia, którą pracownicy firmy wykonującej remont zabytkowych piwnic odsłonili podczas skuwania posadzki, pozostanie już w ratuszu i zostanie przykryta hartowanym szkłem.

Budowa gotyckiego ratusza na rynku, przy kościele Mariackim, datowana jest na rok 1380. Pierwszy ratusz, znajdował się przy ul. Podgórnej, obecnej Wąskiej (Stary ratusz rozebrano w 1663 roku budując na jego miejscu kościół kalwiński). Jednak zwycięstwo Hanzy nad Danią i zawarcie pokoju stralsundzkiego w 1370 roku rozpoczęło czas nadbałtyckiej prosperity. W tym można więc doszukiwać się tak kosztownej inwestycji miejskiej. Jest nierozłączną częścią były piwnice. Martin Rango napisał w swojej księdze "Colberga Togata", że piwnice ratusza "nie miały sobie równych w całym kraju". Był tam po prostu wyszynk, ale nie byle jaki. Ludwig W. Brüggemann, niemiecki pastor, pisarz i geograf, w swojej publikacji opisującej Pomorze, zawarł także wzmiankę o ratuszu, na którego galerii co niedzielę miejski muzyk wygrywał melodie na trąbce, zaś pod budynkiem znajdowały się wysokie pomieszczenia piwniczne z ratuszową winiarnią. I w tych średniowiecznych piwnicach musiała znajdować się studnia. Prawdopodobnie istniała od początku budowy tego obiektu. Natomiast nie wiadomo, kiedy studnia została wyłączona z użytkowania, czy było to po wojnie trzydziestoletniej, podczas przebudowy ratusza, czy jednak dopiero w XIX wieku. W 1807 roku gotycki gmach ratusza spłonął w nocy z 1/2 lipca, podczas bombardowania miasta przez wojska napoleońskie. Przez wiele lat, ruina w centrum straszyła mieszkańców, ale i pierwszych kuracjuszy, coraz chętniej odwiedzających Kołobrzeg. Nowy ratusz zaprojektował Karl Friedrich Schinkel. Zachował w architekturze nowego obiektu północno-zachodni narożnik, w którym znajdował się tzw. Sala Wielka. W ten sposób przetrwały także gotyckie piwnice, które służyły jednak częściowo za skład opału, a częściowo zasypano je gruzem. Dopiero w drugiej dekadzie XX wieku piwnice odrestaurowano i uruchomiono w nich restaurację.

Studnia występuje na przedwojennym planie ratusza. Gdy po wojnie piwnice wyremontowano na kawiarnię NOT „Adabar”, wykonano również nową posadzkę, po raz kolejny obniżając wysokość pomieszczeń. Tak też znikła studnia. Odkryto ją dopiero podczas trwającego remontu. Jej stan zachowania należy ocenić, przynajmniej początkowo, jako bardzo dobry. Widoczna jest konstrukcja wykonana z dużej, gotyckiej cegły. W górnej warstwie zagruzowania, znajdują się fragmenty szkła i ceramiki z XIX i XX wieku, ale także fragmenty oryginalnej posadzki.

Po wizji lokalnej z udziałem archeologa z koszalińskiej delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Szczecinie, zapadła decyzja o przeprowadzeniu badań, które wykonają społecznie: Grupa Eksploracyjno-Poszukiwawcza „Parsęta” pod kierownictwem archeologa Andrzeja Kuczkowskiego, we współpracy z Muzeum Oręża Polskiego. Decyzja o ewentualnych wykopaliskach archeologicznych zostanie podjęta na podstawie tego, co uda się znaleźć w tym miejscu. W studni bowiem mogą znajdować się niezwykle ciekawe zabytki, podobne do tych, które znajduje się w latrynach. Powstaje również pytanie, w jakim okresie studnia została zasypana i czym...

Robert Dziemba