Neckanin, bo tak źródła nazywają tę podkołobrzeską wieś, pojawia się w źródłach w 1287 roku. Wówczas to, biskup kamieński Hermann przekazał połowę tej miejscowości nowemu miastu Kołobrzeg. Jak jednak wiadomo, wieś istniała wcześniej, gdyż Wilhelm von Glasenap i jego synowie Berthold i Hubert korzystali z niej na podstawie nadanego lenna biskupiego. Na tej podstawie możemy przypuszczać, że Niekanin mógł istnieć jeszcze przed lokacją Kołobrzegu w 1255 roku, a po tej dacie rozwijał się właśnie dzięki działaniom swoich właścicieli. Nadanie z 1287 roku było potwierdzane przez kolejnych biskupów kamieńskich w 1290 i 1298 roku. I to tyle źródeł na temat wsi z XIII wieku.

W XIV wieku nastąpiła kolejna zmiana własnościowa wioski. W 1304 roku, biskup kamieński Heinrich von Wacholz sprzedał drugą część Niekanina mieszkańcom Kołobrzegu. Następnie, podział wsi wykonano w ten sposób, zapewne w wyniku nadań, że pierwsza połowa trafiła jako nadania dla kapituły kołobrzeskiej, a druga została przekazana Szpitalowi Św. Jerzego. Tzw. beneficjum niekanińskie z czasem się powiększało, a ostatnia informacja o tym pojawia się w 1600 roku. Warto też słowo poświęcić Szpitalowi Św. Jerzego, który władał częścią Niekanina. Był to drugi kołobrzeski szpital, jak podaje H. Riemann, większy niż Szpital Św. Ducha, który w 1282 roku miał istnieć za Bramą Kamienną. Tak pisze o nim kołobrzeski historyk: „Poświęcony był św. Jerzemu, pogromcy smoków, pomocnikowi w walce z straszliwą chorobą trądu, a dotknięci nią byli jej mieszkańcy, na zawsze odseparowani od świata, przyjaciele i krewni”.

Nazwa wsi pojawia się w kilku źródłach, jako Neckanin w 1287 roku, Necanin w 1304, Neckenyn w 1324, czy na mapie Lubinusa w 1618 roku jako Necmin. W 1761 roku powstała nazwa Necknin, która obowiązywała do 1945 roku. Według A. Chludzińskiego, nie można jednoznacznie odtworzyć tej nazwy, doszukując się tworu „Niekania”, albo Niechan (od tego, który coś zaniechał). Po wojnie występowała nazwa Okalów i Okałów, a od 1946 roku Niekanin.

Istnienie wsi Niekanin było powiązane z funkcjonowaniem Wysokiej Góry „Hohe Berg” (Szaniec Hohe Berg to okolice nieistniejącej pętli autobusowej linii nr 7), która została w okresie Twierdzy Kołobrzeg ufortyfikowana. Miejscowość znajdowała się za tą górą i to ona separowała ją od pól przed miastem. W 1329 roku w testamencie Konrada Wiesie znalazł się zapis o przeznaczeniu 20 marek na naprawę drogi w pobliżu tego wzniesienia pod wsią Niekanin.

Niekanin na długie lata znika z kart historii i pojawia się ponownie podczas inwentaryzacji z 1553 roku, gdy po wprowadzeniu reformacji porządkowano sprawy majątkowe Kościoła kołobrzeskiego: beneficja, wikariaty i elemozyny (jałmużny). W wikariacie niekanińskim, założonym w 1331 roku, było zboże. W 1554 roku zostało ono wg M. Vollacka przekazane na rzecz „Szpitala Św. Gertrudy”.

Manfred Vollack wskazuje, że jeszcze przed wojną siedmioletnią, w Niekaninie mieszkało 7 rolników i 1 półrolnik. Czas wojny siedmioletniej był tragiczny dla tej miejscowości. Toczone walki pod twierdzą wokół Wysokiej Góry, zrównały tę okolicę z ziemią. Po wojnie, miejscowość odbudowano jako dwurzędową wieś przyuliczną, w której mieszkało 8 rolników, w tym 4 należało do miasta, 2 do kapituły a 2 do kościoła Św. Jerzego. Ludwig Wilhelm Brüggemann w 1784 roku wymienia w Niekaninie 13 gospodarstw.

Po raz kolejny wieś jest świadkiem wojny w latach 1806-1807, kiedy to twierdzę kołobrzeską oblegają wojska napoleońskie. Nie natrafiłem na szersze informacje z życia ludności w tej miejscowości po 1807 roku. Rozwój wsi nastąpił w II połowie XIX wieku. Około 1860 roku w wykazie widzimy tam 24 budynki mieszkalne, oraz 29 budynków gospodarczych i szkołę. W Niekaninie były 42 konie, 170 sztuk bydła, 124 owiec, 44 świnie i 7 kóz. Na przełomie stuleci powstała nowa szosa łącząca Kołobrzeg z Karlinem, która również ucywilizowała system komunikacyjny Niekanina. Nieknanin nie był zbyt uprzemysłowiony. Funkcjonowała tam od połowy XIX wieku cegielnia. Jest tam również wymieniany „Dom dla dzieci zagrożonych moralnie”, tzw. dom edukacyjny. W 1939 roku do szkoły chodziło 16 dzieci.

W 1945 roku Niekanin byś świadkiem walk o Kołobrzeg. Tu stacjonował szpital polowy, do którego zwożono rannych żołnierzy. Zmarłych chowano na prowizorycznym cmentarzu, w późniejszych latach ekshumowanym.

Robert Dziemba

Na zdjęciach: gospodarstwo w Niekaninie (fot. z 1965 r.), a także Niekanin na mapie oblężenia Kołobrzegu w 1807 roku.