Overcast Clouds

10°C

Kołobrzeg

29 marca 2024    |    Imieniny: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy
29 marca 2024    
    Imieniny: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy

Redakcja: tel. 500-166-222 poczta@miastokolobrzeg.pl

Portal Miasto Kołobrzeg FBPortal Miasto Kołobrzeg na YT

Regionalny Portal Informacyjny Miasta Kołobrzeg i okolic

reklama

reklama

reklama

dźwirzyno kołobrzeg

Oto dzieje kolejnej podkołobrzeskiej miejscowości, której historii do końca nie znamy, a która jest odległa i sięga XIII wieku.

Według doktora A. Chludzińskiego, nazwa wsi pojawia się już w 1228 roku jako „villam Deruiante”. W 1270 roku mamy nazwę Dwyrin oraz Dwirin. Według dokumentu cytowanego przez M. Vollacka, w 1417 roku pojawia się Dwerin. Na mapie Lubinusa jest Olt Deep, a na mapie z 1761 roku znajdziemy Colberger Deep. Ta nazwa będzie funkcjonować w kolejnych latach i zostanie zachowana jako Kolberger Deep do 1945 roku. Pierwotna nazwa pochodzi prawdopodobnie od wyrazu „piasek” lub „żwir”.

Według współczesnych badaczy tematu, pierwotna osada słowiańska przestała istnieć i na jej miejscu niemieccy koloniści założyli nową. W dostępnych dokumentach Dźwirzyno pojawia się w związku z rozstrzygnięciem sporu przez księcia Barnima I. Roszczenia wobec tych ziem wysunął rycerz Przybysław, a skierował je do klasztoru w Białobokach, który wskazywany jest jako właściciel terenu. W źródłach są dwa dokumenty w tej sprawie. Według pierwszego, wzmiankowany rycerz zrzekł się praw wobec ziemi na rzecz klasztoru za zapłatą 500 marek, a według drugiego, klasztor musiał zapłacić 300 marek. To dlatego w jednym z dokumentów mamy „Dwyrin”, a w drugim „Dwirin” i to w tym samym, 1270 roku. To pokazuje, jakie problemy z nazwami mieli niemieccy kanceliści.

W 1305 roku rozwój Kołobrzegu spowodował, że jego zachodnie granice sięgnęły Dźwirzyna. Wiadomo, że Kołobrzeg zbliżył swoje wpływy nad Starą Ręgę, a klasztor białobocki i rada miejska porozumiały się co do przebiegu granicy. W dokumentach z XV wieku mowa jest o prawach połowowych na Starej Redze, a także wpływach na tym terenie kołobrzeskiego rodu Schlieffenów. W XVI wieku mamy wzmianki o kolejnych opłatach, ale także o 17 rybakach. Wzmianki wspominają o częstych i niszczycielskich sztormach na tym terenie, jak ten z 1497 roku. Pisarze wspominają także, że w wyniku braku prac na wydmach nadmorskich, piasek był zdmuchiwany przez wiatr w głąb lądu, powodując powstawanie burz piaskowych i zapiaszczanie podwórek oraz pól. Takie sytuacje się powtarzały, jak w roku 1586, 1638, 1641, 1709, 1740, 1872, 1883, 1899 i 1902. Obsadzanie wydm rozpoczęto na początku XIX wieku, co ograniczyło dryfowanie piasku.

O istnieniu w Dźwirzynie i okolicy pozostałości średniowiecznych budowli, piszą w swoim artykule „Relikty późnośredniowiecznych oraz nowożytnych urządzeń nadbrzeżnych w Dźwirzynie, gm. Kołobrzeg” Jacek Borkowski i Andrzej Kuczkowski w „Materiałach Zachodniopomorskich”. Obserwacje i działania ratownicze prowadzono tu w latach 1976-1983. Znaleziono tu m.in. relikty zabudowy drewniano-kamiennej, w tym okrągłej wieży, o średnicy 4-4,5 m. W 1855 i 1857 roku sztorm odsłonił w tej okolicy drewniane konstrukcje. „Okazało się, że wśród lokalnej społeczności krążyła legenda o zatopionym mieście, które miało się znajdować w tym miejscu przed kilkuset laty” – czytamy w artykule. Autorzy wskazują, że znaleziska w tym rejonie wskazują na ich powiązanie człowieka z morzem. Być może wieża pełniła funkcję bardzo prymitywnej latarni morskiej, a u brzegu znajdowała się niewielka przystań?

M. Vollack przytacza opis pomorskiego kronikarza Brügemanna, który podaje opis Dźwirzyna z końca XVIII wieku. Żyło tu 14 rybaków, istniało 26 domostw. Mieszkańcy utrzymywali się z rybołówstwa i wydobywania torfu, przy czym rybołówstwo powoli zaczynało przegrywać konkurencję z rolnictwem, jeśli idzie o pozyskiwanie siły roboczej. Nie mamy informacji dotyczących wpływu trzech oblężeń rosyjskich Twierdzy Kołobrzeg, natomiast wiadomo, że znajdowały się tu wojska napoleońskie, a działania partyzanckie prowadził tu Ferdynand von Schill.

W XIX wieku Dźwirzyno było niewielką wsią rolniczo-rybacką położoną na zachód od Kołobrzegu na Jeziorem Resko. Z biegiem czasu powstało tu 7 rozwiniętych gospodarstw. Według M. Vollacka, w 1780 roku mieszkało tu już 156 osób. Z biegiem czasu liczba ta rosła, w 1861 roku osiągając 198, w 1895 roku 211, w 1919 roku 401, a w 1939 roku 323 osoby. Według niemieckich historyków, choć M. Vollack pisze, że to zadziwiające, to nauczyciel miał tu być już w 1780 roku. Faktycznie, osadzanie w tym czasie w biednej rybackiej wiosce nauczyciela dla dzieci wydaje się nieco mało prawdopodobne. Nie mamy szerszych informacji o szkole, poza tą, że w 1939 roku uczyło się tu 29 dzieci. W Dźwirzynie do 1945 roku nie było kościoła.

Potencjał turystyczny wioski został odkryty dość późno, bo dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Mieszkańcy zaczęli latem wynajmować pokoje tym, którzy chcieli tu kąpać się w Bałtyku. Wówczas, możliwości były dość skromne, bo dotarcie do wsi nie było takie łatwe, nie było tu kolei. Pomimo to, w 1906 roku naliczono tu 690 gości, ale w 1927 roku było ich zaledwie 548. W latach 30-stych XX wieku ich liczba wynosiła ponad tysiąc. Miejscowość była promowana działalnością dwóch ośrodków charytatywnych: Lenzheim (1906 r.) i Elisabeth See-Hospitz (1899 r.).

Robert Dziemba


reklama

reklama

reklama

reklama

reklama

Dodaj komentarz

UWAGA!
Komentarze są prywatnymi opiniami Czytelników, za które redakcja nie ponosi odpowiedzialności. Publikowanie jest jednoznaczne z akceptacją regulaminu. Jeśli jakikolwiek komentarz narusza obowiązujące prawo lub zasady współżycia społecznego, prosimy o kontakt poczta@miastokolobrzeg.pl. Komentarze niezwiązane z artykułem, naruszające regulamin lub zawierające uwagi do redakcji, będą usuwane.

Komentarze zostaną opublikowane po akceptacji przez moderatora.

Zgody wymagane prawem - potwierdź aby wysłać komentarz



Kod antyspamowy
Odśwież

Administratorem danych osobowych jest  Wydawnictwo AMBERPRESS z siedzibą w Kołobrzegu przy ul. Zaplecznej 9B/6 78-100 Kołobrzeg, o numerze NIP: 671-161-39-93. z którym możesz skontaktować się osobiście pod numerem telefonu 500-166-222 lub za pośrednictwem poczty elektronicznej wysyłając wiadomość mailową na adres poczta@miastokolobrzeg.pl Jednocześnie informujemy że zgodnie z rozporządzeniem o ochronie danych osobowych przysługuje ci prawo dostępu do swoich danych, możliwości ich poprawiania, żądania zaprzestania ich przetwarzania w zakresie wynikającym z obowiązującego prawa.

reklama