W związku z sytuacją z jaką mamy do czynienia w Kołobrzegu a dotyczącą dynamiki zatrzymań przez organy ścigania, nie sposób odnieść wrażenia, że zanim postawione zostaną konkretne zarzuty określonym osobom, zrobić należy wokół sprawy wiele „szumu medialnego” i wrażenia na opinii publicznej, która w ten sposób dojdzie do własnych osądów.

Z informacji, którą można odnaleźć na stronie internetowej Prokuratury Regionalnej w Szczecinie wynika, ze zarzuty miał usłyszeć wójt gminy Kołobrzeg. Brak natomiast sformułowanych zarzutów pod adresem znanego kołobrzeskiego architekta, czy starosty. Natomiast tzw. opinia publiczna już zaczęła ferować wyroki i osądzać. Pod artykułami w sieci rozgorzała dyskusja, dodam całkowicie anonimowa dyskusja. Nikt z anonimowych ekspertów internetowych nie miał na tyle odwagi, żeby wskazać swoje imię i nazwisko, natomiast poglądy, oskarżenia, osądy formułowane są i przychodzą komentującym w bardzo łatwy sposób. Jest to o tyle istotnie, ze żyjemy w obowiązującym porządku prawnym, w którym jako jednym ze standardów Państwa i Prawa jest instytucja domniemania niewinności.

Domniemanie niewinności dotyczy każdego zatrzymanego i aresztowanego, nie tylko znanego kołobrzeskiego architekta, starosty oraz wójta. Dotyczy absolutnie każdej osoby, która z różnych przyczyn może stanąć przed wymiarem sprawiedliwości. Przy czym to oskarżyciel, prokurator, ma zebrać materiał dowodowy, a następnie wykazać, że zebrany materiał dowodowy jest wystarczający do postawienia zarzutu, a następnie skazania. Zatem z dużym zdziwieniem należy przyjąć apel organów ścigania do zgłaszania nieprawidłowości. Przypomnę: jak wynika z informacji medialnej Prokuratury Regionalnej zarzut miał być postawiony tylko wójtowi. Dopóki sąd nie wyda wyroku skazującego, a wyrok się nie uprawomocni, każdy oskarżony uznawany jest za niewinnego. Wynika to wprost z art. 42 ust. 3 Konstytucji RP, zgodnie z którym - każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu. Co więcej w myśl ustępu 2 cytowanego przepisu - każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Potwierdza to ustawa kodeks postępowania karnego w art. 5 §  1 ustanawiającym zasadę domniemania niewinności stanowiąc, że oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem. Natomiast system prawa karnego w myśl §  2 cytowanego przepisu nakazuje - niedające się usunąć wątpliwości rozstrzygać na korzyść oskarżonego.

Ze wskazanych przepisów wynika, że podejrzany, jak też oskarżony ma prawo do obrony, a jego prawo do obrony dodatkowo wzmacnia właśnie domniemanie niewinności. Tak jest w cywilizowanych krajach, a za taki chcemy uchodzić.

Zatem zanim anonimowi znawcy tematu korupcji i wszelkich innych przestępstw zaczną komentować sprawę, warto aby oddali się w pierwszej kolejności refleksji dotyczącej wskazanym w niniejszym artykule kwestii.

Aleksander Bolko
Radca Prawny

Fot. Youtube.com