Konsumenci wszystkich sieci, byczcie się!... Degeneracja Świąt Bożego Narodzenia polega na tym, że „świętują” je także ci, którzy Boga nie chcą znać.

Korzystają, a jakże, z dni wolnych w szkołach i w pracy, ale robią to na kocią łapę, czyli na gapę. Jeszcze jako dziecko pytałem Andrzeja - kolegę, o którym wiedziałem, że jest niewierzący - czy ma choinkę. Zdziwiłem się, że tak. No i nic nie zmądrzałem przez czterdzieści lat. Nadal mnie to zastanawia, chociaż przeszedłem już niejedną fazę w swoim życiu. Bo i fazę studencką, i nowobogacką, fazę tolerancji, europejskości, kryzys wieku średniego (to mit!). Bez względu na to, na jakim etapie życia byłem, to Boże Narodzenie zawsze, ale to zawsze, kojarzyło mi się z kościołem, bożym narodzeniem, niestety – spowiedzią, pasterką... No jasne, jest przy tym Kupowanie, Sprzątanie, Pomaganie, pisane z dużych liter, ale tylko jako zajęcia towarzyszące.

Przewala się wokół fala pytań: - Jak Pan (Pani) spędzi święta? – Po ile w tym roku choinki? – Czy można zwrócić do sklepu niechciany prezent? – Jakie są ulubione potrawy? – A może Święta w Egipcie, pod palmami? – Ile wydamy w te Święta? – Czy sklepy powinny być czynne w Wigilię? - Czy Kevin sam w domu? – Jakie filmy obejrzymy? – Co z tym karpiem? Same istotne pytania, prawda. No i jeszcze przymiotniki określające Święta: rodzinne, radosne, wesołe, zdrowe, ciepłe, serdeczne, pełne refleksji. Ale żadne z nich nic nie mówi o prawdzie tych dni. O tym, że zapowiedziany już w Starym Testamencie a potwierdzony w Nowym, przyszedł na świat z Maryi Dziewicy Syn Boży Zbawiciel. Bóg – Człowiek, który potem… ale do tematu wrócimy w Wielkanoc, bo na razie jest okazja do radości, że oto rodzi się coś cudownego. Ktoś kto nas kocha i chociaż szydzić z siebie nie pozwoli, to jest gotowy oddać za nas życie. Ale przecież nie ma na to miejsca w ramówkach popularnych programów, tak samo, jak nie było dla Niego miejsca „w Betlejem, w żadnej gospodzie”.

Gdyby nie On, ja ciągle nie wiedziałbym, z kim mam się dzielić opłatkiem i komu składać życzenia. Wybaczcie, ale jeśli mam być szczery, a w tych dniach wypada szczególnie być szczerym, to nie mogę – ciesząc się z Narodzenia Pana – nie współczuć tym, którzy żyją bez ślubu, którzy w kościele nie byli od komunii albo bierzmowania, którzy zupełnie nie mają w Jezusie idola. A że im dobrze życzę, to nie przemilczę. No i gdyby nie On, to nie byłoby Świąt, wolnych dni, prezentów, seriali, choinki, byczenia się.

Los tak chciał, że ominęło mnie tym razem wiele „wigilii” zakładowych. Nie powiem, jest to przyjemna okazja do spojrzenia w oczy i wymiany serdeczności. Jednocześnie jest to pewien mus, który stawia na hipokryzję. Taki mus, że ludzie całkowicie, a nawet jawnie, uważający się za wyzwolonych i nowoczesnych, czyli niewierzących, biorą do ręki opłatek i kolędują wokół stołu z mandarynkami, truflami w czekoladzie i paluszkami. Firma za firmą…

Fajnie jest, jak ludzie mają swoje zdanie, a nie jest słodko pierdząco. Żeby więc nie przedłużać, bo huk roboty przed nami, składam jednym serdeczne Wesołych Świąt Bożego Narodzenia, innym powiem: Bóg zapłać, towarzyszu sekretarzu. A jeszcze innym: Konsumenci wszystkich sieci, byczcie się!

Piotr Pasikowski